Ο εκλεκτός του Θεού γεννήθηκε στη Χώρα της Κύθνου, από την γνωστή ευσεβή οικογένεια των Γοζαδίνων (η οικογένεια του καταγόταν από τους Λατίνους ευγενείς Kozadini της Βερόνας που εγκαταστάθηκαν στο Αιγαίο) το 1716. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ιάκωβος. Μικρός σε ηλικία μετέβη στο Άγιο όρος όπου ασκήτευε ένας από τους κοντινούς του συγγενείς, έγινε μοναχός στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου και έλαβε το όνομα Ιγνάτιος. Χαρακτηρίστηκε σαν άνδρας τίμιος, θεοφοβούμενος, καλής ηθικής, σεμνός με άριστη συμπεριφορά, σοφός, ευσεβής, άξιος, πεπειραμένος στα εκκλησιαστικά πράγματα και στολισμένος με πλούσια φυσικά προσόντα. Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως λαμβάνοντας υπόψιν του την καλή λειτουργικότητα του, του απένειμε τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου και του έδωσε την δυνατότητα να είναι μέλος της Πατριαρχικής Συνόδου. Το 1771 ανακηρύσσεται αρχιεπίσκοπος Γκοτφέϊ και Κεφάϊ στην περιοχή της Ταυρίδας- Κριμαίας. Εδώ καλείται να φροντίσει ώστε οι Έλληνες ορθόδοξοι να λυτρωθούν από τους Ταρτάρους της Κριμαίας και να μετακινηθούν στην Ρωσική χριστιανική περιοχή της Αζοφικής. Επτά χρόνια διοίκησε την μητρόπολη του ο Άγιος Ιγνάτιος, προσευχόμενος με δάκρυα στον θρόνο του Θεού για το δοκιμαζόμενο ποίμνιο του. Συναισθανόμενος την μεγάλη απειλή εναντίον των ορθοδόξων για φυσική και πνευματική καταστροφή, άρχισε τη συζήτηση με το κράτος της Ρωσίας προκειμένου να προσαρτήσει τους χριστιανούς της Κριμαίας σε αυτήν.
Μετά τη Θεία Λειτουργεία της 23 Απριλίου του 1778 στην εκκλησία του σπηλαίου της σκήτης της Κοιμήσεως Της Θεοτόκου, και ενώ είχε την έγκριση των Ρωσικών αρχών κάλεσε όλους τους πιστούς να αρχίσουν την προετοιμασία αναχωρήσεως από τη χώρα της δουλείας και της σκλαβιάς. Εγκαταλείποντας τα σπίτια και τους τάφους των προγόνων, με τη θαυματουργή εικόνα Της Παναγίας, πήραν τον δρόμο της φυγής. Περισσότεροι από 30.000 και κατά άλλες πηγές 50.000 άνθρωποι, άφησαν την περιοχή της Τουρκο- ταταρικής Κριμαίας. Για αυτά τα τολμήματα και την γενναιότητα, η Αυτοκράτειρα Αικατερίνη απένειμε στον Άγιο την υψηλή διάκριση «αδαμάντινο εγκόλπιο». Κατά την μετακίνηση τους στους νέους τόπους οι Χριστιανοί αντιμετώπισαν δυσκολίες και πολλές ασθένειες. Έτσι λοιπόν, όταν προέκυψε άγνωστη και βαριά επιδημία εκείνος προσευχήθηκε στον Άγιο Ιερομάρτυρα Χαράλαμπο, τον οποίο είδε σε όραμα.
